In je web van liefde gevangen
De parkiet in volle kleuren
nooit een rustig moment
spelend met een spiegeltje
ijdel als het kan zijn
zal nimmer vrolijk fluiten
de lobbes van een labrador
kwijlend met zijn bek open
verlegd zich alleen tot beter liggen
zijn ogen altijd gesloten
staat nimmer spelend klaar
en ik met schouders laag
met rimpels die vanzelf spreken
plukjes zorgen grijs de slapen
bijna vergeten wat dromen zijn
heeft chronisch gebrek aan liefde
maar als jij binnenkomt
fluit zelfs de parkiet een lied
komt onze lobbes met een stok
straal ik als een jonge vent
verliefdheid heeft ons gevangen
in je web van liefde.
12-02-‘03/23:18
Reacties op dit gedicht
| margot: | Donderdag, februari 13, 2003 23:29 |
| home sweet home... liefs,margot |
|
| Marian van de Water: | Donderdag, februari 13, 2003 08:11 |
| Een eigen huis een plek onder de zon!!! lekker knus geschreven Groet Marian |
|
| waterval: | Donderdag, februari 13, 2003 01:54 |
| met een glimlach gelezen....;-))) | |
| Charissa: | Donderdag, februari 13, 2003 00:18 |
| Je weet weer een glimlach op mijn lippen te toveren voor het slapen gaan :-)) Knuff van ons |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||