Ik schrijf brieven met mijn vingers
Ik schrijf brieven met mijn vingers in het stof
Een schreeuw klinkt van uit het niets
Het verloren klap doodt mijn denken
De vraag van wie ik ben duizelt voor mijn ogen
Het antwoord achter een masker van illusie opgesteld
Een deken van vragen dekt mij stikkend toe
De drang naar vrijheid is te groot
Maar de macht mankeert om uit te breken
Dus ik lig daar in een gedwongen coma
Ik schrijf brieven met mijn vingers in het stof
Naar het verleden dat in kasten is opgesloten
De sleutel is iedereen verloren in hun eigen ziel
Reacties op dit gedicht
| eddy daemen: | Dinsdag, februari 25, 2003 13:22 |
| graag gelezen erg mistiek.........kusje eddy | |
| hadassah: | Dinsdag, februari 25, 2003 13:12 |
| laat je vingertoppen spelen, op een vel papier, om de woorden te vormen, die vertellen, wat je voelt, wat je wilt, laat je vingertoppen maar spellen, op het witte papier... |
|
| Erna Muermans: | Vrijdag, februari 14, 2003 23:51 |
| prachtig geschreven Erna |
|
| wil melker: | Vrijdag, februari 14, 2003 20:13 |
| Mm, eindelijk weer een echte lenore. proficiat.... liefs wil |
|
| tim balthazar: | Vrijdag, februari 14, 2003 18:21 |
| prachtig haha, ik ben de eerste groetjes tim |
|
