de XII werken (12 van 13)
XII. De Ontvoering van Cerberus
‘toevallig’ ... als waakhond
verjaagd de hel nu open
geslopen in de onderwereld
van mijn gedachten lichaam
dromen krassen zonder hopen
zwijgzaam krimpen in de kilte
stil kan zelfs liefde mij nu kwetsen
nachtwensen nalatig negeren
doordringend vroeger infiltreren
in mijn prikkelhuid verlaten beten
droef herkauwend het verleden
tandgeknars blaft steeds harder aan -
geraakt naakt gesmaakt door pootjes
geven? nee nemen (stelen!) zonder vragen
als...of...zal ik jankend ooit verdragen
(bezorgt het toeval me mezelf dan terug?)
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: pooky | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||