Verloren herinneringen
Het oude vrouwtje loopt hier vrolijk rond,
maar eigenlijk weet ze niet meer waar ze is.
Ze denkt dat haar man om boodschappen is,
maar jammergenoeg is hij 3 jaar geleden overleden.
Haar kinderen komen heel frequent op bezoek,
maar 't vrouwtje ziet hen telkens als vreemdelingen aan.
Elke dag gaat ze achteruit,
en heeft ze meer en meer verloren herinneringen.
Voor ons is dementie een schrijnend tafereel,
maar voor haar,ach ja,
het is cru om het zo te zeggen,
zij leert elke dag
nieuwe mensen kennen.
Reacties op dit gedicht
| snottebel: | Zaterdag, juli 19, 2003 01:11 |
| Mooi geschreven... En lief.... |
|
| goldie: | Woensdag, mei 28, 2003 14:43 |
| heel mooi geschreven en het is idd waar dementerende mensen leren steeds weer nieuwe mensen kennen voor ons zijn het zielige mensen ook al zijn ze dat echt niet helaas vergeten ze heel veel dingen maar uit het verleden weten ze heel goed te vertellen goldie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Evy* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||