Als de liefste van de wereld
daar roerloos ligt
geen woord meer zegt
en het gezicht, zo koud
en kleurloos en gesloten,
niet meer vertelt
hoeveel die liefste van je houdt
dan scheurt er iets vanbinnen
het doet schrijnend pijn
en alles in je schreeuwt
en roept en dwingt
dat het niet waar zal zijn.
Screeuw en huil
je verdriet naar buiten
al brengt het haar niet terug
doet haar niet bewegen,
het zal ruimte maken voor een nieuw gevoel:
Ze houdt nog van jou.
Haar liefde heeft andere vormen gekregen
liefde is niet dood te krijgen.
Onze ogen kunnen niet zien
onze oren niet horen
zo bijzonder is nu haar liefde.
Als je tranen gedroogd zijn
en binnenin je is het stil
alsof de storm is gaan liggen
dan kan je hart het voelen:
haar liefde is nog bij je.
dit gedicht heb ik niet zelf geschreven maar ik vond het zo mooi dat ik het graag op de site wou hebben zodat anderen het ook kunnen lezen, de echte auteur; Gerard Oostveen