traan
Naakt
sta ik
voor
de spiegel
gehaast
loop je
langs
de zijkant
van mijn gezicht.
Ik bestuur
het natte
patroon
dat je
achterlaat.
Het wordt
steeds
langer
en je bestaan
verminderd.
Op de zijkant
van mijn
borst
sterf je.
Naakt
sta ik
voor
de spiegel.
Ik kijk
naar
de traan
die
er niet meer is...
sta ik
voor
de spiegel
gehaast
loop je
langs
de zijkant
van mijn gezicht.
Ik bestuur
het natte
patroon
dat je
achterlaat.
Het wordt
steeds
langer
en je bestaan
verminderd.
Op de zijkant
van mijn
borst
sterf je.
Naakt
sta ik
voor
de spiegel.
Ik kijk
naar
de traan
die
er niet meer is...
Reacties op dit gedicht
| Laurier: | Maandag, februari 17, 2003 21:08 |
| Uitgebluste (?) liefde, teder en mooi beschreven. Liefs |
|
| Laurier: | Maandag, februari 17, 2003 21:07 |
| shera: | Maandag, februari 17, 2003 20:31 |
| insgelijks... | |
| lani: | Maandag, februari 17, 2003 20:23 |
| knap geschreven!! liefs x-x-x |
|
| tim balthazar: | Maandag, februari 17, 2003 20:09 |
| heel mooi groetjes tim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Linda Proost | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||