Naderend afscheid
niet alleen, wel eenzaam
na een afscheid zo langzaam
als golven die zich terugtrekken
na het genieten van vloed
een overweldigend samenzijn
licht overschaduwd door pijn
van onvermijdelijk weten
dat genot ooit weer tijd ontmoet
de wandeling leek eindeloos
terwijl het einde een moment koos
waar we niet aan toe waren
in verlangen naar elkaar
zonder een spoor van genade
zagen we te snel de promenade
die ons leek te naderen
in plaats van wij haar
Reacties op dit gedicht
| Laurier: | Zondag, maart 02, 2003 10:48 |
| herkenbaar, verder zonder woorden.. Jo |
|
| margot: | Dinsdag, februari 18, 2003 21:07 |
| klap,klap,klap!!!!!!!! liefs,margot |
|
| bunnie: | Dinsdag, februari 18, 2003 17:24 |
| een gedicht die je laat huiveren(op een positiefe manier dan) "duim omhoog". groetjes en een kus van bunnie. |
|
| arie: | Dinsdag, februari 18, 2003 11:49 |
| Waauuwww wat een plaatje Kippenvel..... Liefs, Arie |
|
| Rep: | Maandag, februari 17, 2003 23:26 |
| het is zo helder als de nacht, en die kou van de heldere hemel die zet het kippenvel op me huid... kus Rep |
|
| Sheena: | Maandag, februari 17, 2003 23:04 |
| beeld en beeldschoon, zo vreemd ik begon eens een gedicht met : eenzaam, niet alleen ... hoe anders maakt die omdraaing van woorden, de beelden van melancholie die je hier schetst .. brrr prachtig, kippevel gedicht ! Sheen |
|
| voske: | Maandag, februari 17, 2003 22:13 |
| Geen vrolijk gedicht hier,maar wel fantastisch mooie poëzie en daarom toch heerlijk om te mogen lezen. liefs,voske |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nina Laverona | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||