Queeste van een domme ridder
Ik ben de nobele ridder.
Ik ben de nobele, domme ridder.
(Niet mijn paard,
maar ik
draag de oogkleppen
en het juk)
Tastend in het donker,
zoekend naar het blinken
van mijn heilige graal.
...
Wat baat al mijn gezwoeg
als stof steeds wederkeert?
Wij tot...?
Noot:
in het nobele ridderberoep
worden echter geen vrouwen geduld.
(Zeker niet door een koning als jij.)
Hierbij staak ik dan ook mijn Queeste.
Reacties op dit gedicht
| NooR: | Donderdag, februari 20, 2003 15:52 |
| Die koning kan de boel steken... nu ja waar hij het kan steken. Fijn gezegd Kim :) xxx NooR |
|
| pooky: | Dinsdag, februari 18, 2003 21:10 |
| Gelukkig niet meer veel aan geprutst... ;-), was prachtig verwoord zoals het was en is! Liefs, Ilse |
|
| MayadeBij: | Dinsdag, februari 18, 2003 20:29 |
| Prachtig! | |
| tim balthazar: | Dinsdag, februari 18, 2003 19:52 |
| heeel mooi groetjes tim |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Kimvsw | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||