Vlucht
Ze loopt, ze rent, haar voeten
maken woedend uitroeptekens
in de grond
en aangekomen valt ze neer
en wordt zichzelf, daar bij het meer
De wind dwaalt door haar haren en
ze droomt een stille droom
Haar tranen smelten door het ijs
en weg is haar verstarring
Haar kreten zijn als splinters, koud
en alleen de zwanen zien
het mes dat in haar handen
de bomen doodt
ze zingt
ze zing een simpel lied
dat slechts uit
twee woorden bestaat
ik ben
de zwanen vliegen weg
ik ben
de wind brengt nevel mee
die haar omhult
ik ben
en de krassen in de bomen
zwijgen van
ik ben
ze wilt niet zijn
toch is ze
maken woedend uitroeptekens
in de grond
en aangekomen valt ze neer
en wordt zichzelf, daar bij het meer
De wind dwaalt door haar haren en
ze droomt een stille droom
Haar tranen smelten door het ijs
en weg is haar verstarring
Haar kreten zijn als splinters, koud
en alleen de zwanen zien
het mes dat in haar handen
de bomen doodt
ze zingt
ze zing een simpel lied
dat slechts uit
twee woorden bestaat
ik ben
de zwanen vliegen weg
ik ben
de wind brengt nevel mee
die haar omhult
ik ben
en de krassen in de bomen
zwijgen van
ik ben
ze wilt niet zijn
toch is ze
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, april 10, 2003 13:24 |
| * ik ben die ik ben, wie zou ik moeten worden, waar mag ik anders zijn dan hier waar niemand mij kent als ik ken. wie zou bevrijding vinden in mijn lang al licht snijdende ademwind. wie is een ander antwoord dan ik. * groetje, hans |
|
| saartjuuuh: | Zaterdag, februari 22, 2003 21:44 |
| WOW !!! dit is egt heel mooi !! ik herken mezelf er ook erg in... het zijn, maar het niet willen zijn.... STERKTE ! knuff Sarie |
|
| sakura: | Woensdag, februari 19, 2003 21:04 |
| Lieve zwaluw, dit is een kanjer van een gedicht... Je weet prachtig met je taal om te gaan om tot een zalig resultaat te komen!! Doe zo voort... knuff sakura |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zwaluw | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||