De zegen van een bejaarde
Gezegend ben je als je verstaat dat mijn handen beven
en mijn voeten langzaam geworden zijn.
Gezegend ben je als je eraan denkt dat mijn oren niet goed meer horen en dat ik niet alles meer versta.
Gezegend ben je als je weet dat mijn ogen niet meer goed zien, als je niet kwaad wordt omdat ik die mooiste tas liet vallen of omdat ik voor de zoveelste maal hetzelfde vertel.
Gezegend ben je als je me toe lacht en me vraagt naar de dagen van mijn jeugd.
Gezegend ben je als je zacht met me omgaat, mijn stille Tranen begrijpt, en me laat voelen dat ik bemind wordt.
Gezegend ben je als je iets langer bij me blijft wanneer het overal donker wordt en als je even mijn hand vast houdt wanneer ik alleen de nacht in moet.
De nacht van de dood.
Gezegend ben je
en ik zal als ik de hemel ben
de sterren voor je aansteken.