mijn masker wil niet af
ik ben veranderd
en er is niemand die het merkt
behalve ik dan
iedereen denkt dat het beter gaat
ik doe tenslotten een stuk vrolijker
en doe zelfs sportief mee met gym
ik vond de gymles echt leuk
maar het is altijd zo dat ik gespeeld vrolijk doe
iedereen denkt dat ik al een tijd niet heb gehuild
maar er zijn momenten op school
en ook thuis
dat ik wel moet huilen
dan loop ik weg
naar de wc, mijn kamer of ga ik wandelen met mezelf
en dan huil ik
ik kan het niet meer als er anderen bij zijn
ik heb een masker op die dat niet toestaat
met mijn masker op ben ik vrolijk
zonder niet
dan ben ik zoals ik me voel
maar ik krijg hem niet af
en waarom zou ik ook
de mensen waarvan ik het verwacht
troosten me niet
ze lopen gewoon voorbij als ik huil
als ik dat merk denk ik:
wat ben ik dan waard
als mijn vrienden het niet nodig vinden
om me te troosten als ik verdrietig ben
weet ik het ook niet meer
toen ik gister dat liedje hoorde
over zelfmoord
liep ik direct naar mijn kamer
ik kan daar niet tegen
want ik wil dat wel
maar omdat ik het niet durf
doe ik het niet
en wil ik het dus ook niet
maar wat heb ik hier aan?
mijn leven is vast niet bedoelt
om elke avond in slaap gehuilt te worden
en er is niemand die het merkt
behalve ik dan
iedereen denkt dat het beter gaat
ik doe tenslotten een stuk vrolijker
en doe zelfs sportief mee met gym
ik vond de gymles echt leuk
maar het is altijd zo dat ik gespeeld vrolijk doe
iedereen denkt dat ik al een tijd niet heb gehuild
maar er zijn momenten op school
en ook thuis
dat ik wel moet huilen
dan loop ik weg
naar de wc, mijn kamer of ga ik wandelen met mezelf
en dan huil ik
ik kan het niet meer als er anderen bij zijn
ik heb een masker op die dat niet toestaat
met mijn masker op ben ik vrolijk
zonder niet
dan ben ik zoals ik me voel
maar ik krijg hem niet af
en waarom zou ik ook
de mensen waarvan ik het verwacht
troosten me niet
ze lopen gewoon voorbij als ik huil
als ik dat merk denk ik:
wat ben ik dan waard
als mijn vrienden het niet nodig vinden
om me te troosten als ik verdrietig ben
weet ik het ook niet meer
toen ik gister dat liedje hoorde
over zelfmoord
liep ik direct naar mijn kamer
ik kan daar niet tegen
want ik wil dat wel
maar omdat ik het niet durf
doe ik het niet
en wil ik het dus ook niet
maar wat heb ik hier aan?
mijn leven is vast niet bedoelt
om elke avond in slaap gehuilt te worden
Reacties op dit gedicht
| litekentje*: | Donderdag, maart 06, 2003 09:31 |
| hey, ik herken echt precies, echt een mooi gedicht. Maar kom op he vraag om troost aan de mensen die je vertrouwd. doe hoor. je kan me altijd mailen onbekend454@hotmail.com -xxx-jes |
|
| no-name: | Vrijdag, februari 21, 2003 11:27 |
| heej lieverd... ik herken mezelf heel erg goed in dit gedicht!! hebje msn ofzow ?! voeg me maar toe alsje wil!! (promogirl87@hotmail.com) dikke kus |
|
| marloes gerritsen: | Vrijdag, februari 21, 2003 10:14 |
| he meissie ik had ook een masker en me vriendinnen zagen het ook niet en ze trooste me ook niet en dat is erg heel erg. maar kheb mezelf uit de dip gehaald en me vriendinnen laten barsten ze willen het tog niet snappen.! je komt r vast wel overheen mail me anders maar een x als je wil kuzzz marloes |
|
| Guan: | Donderdag, februari 20, 2003 21:41 |
| Oh Danique, m'n hoofd kussen is soms doorweekt van de tranen, een masker ja vooral veel toneel spelen naar buiten toe, te gevoelig... en niemand die het begrijpen kan. groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: danique | 
|
|
| Gecontroleerd door: Robski | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||