Sparrentoppen
De inkt bevriest in mijn pen
het blad kleurt prachtig wit
zonlicht projecteert
een schaduw van het
chinese vaasje
op het eikenhouten tafelblad
De inkt bevriest in mijn pen
haar enveloppen ongelezen
onder het flauwe licht
van het schemerlampje
neurier ik zachtjes
voor mijn lief
Lieflijke wijsjes
in tonen sereen en zacht
spelend voor mijn liefje
wie gisteren
werd gebracht naar
haar graf
De inkt bevriest in mijn pen
in de verte weerklinkt
een lach
witte duiven strijken
neder op
sparrentoppen
en poetsen hun veren
in het zonnelicht
Reacties op dit gedicht
| michris: | Zaterdag, februari 22, 2003 00:57 |
| ...en weer weet je me met je woorden te raken Wijnand....het vertelt zoveel... michris |
|
