VERDRIET
VERDRIET
Ach, waarom wenen
Een lach, zo bedekt
Een traan, zo bevlekt
Rusteloosheid
Een zoeken ten spijt.
Ach, waarom wenen
Een kind
Blijgezind
Strevend
Liefde gevend.
Ach, waarom wenen
Een vriend ontnomen
Gevoelens die overstromen
Verdriet
Verwarring die je niet ziet.
Ach, waarom wenen
Vier seizoenen
Kille zoenen
Omklemmende warmte, zo nabij
Voor ons, voor hen, voor mij.
Ach, waarom wenen
Een lach, zo bedekt
Een traan, zo bevlekt
Rusteloosheid
Een zoeken ten spijt.
Ach, waarom wenen
Een kind
Blijgezind
Strevend
Liefde gevend.
Ach, waarom wenen
Een vriend ontnomen
Gevoelens die overstromen
Verdriet
Verwarring die je niet ziet.
Ach, waarom wenen
Vier seizoenen
Kille zoenen
Omklemmende warmte, zo nabij
Voor ons, voor hen, voor mij.
Reacties op dit gedicht
| rosalinde: | Maandag, maart 03, 2003 15:43 |
| wat prachtig toch, dat men op deze wijze, de gevoelens kan prijsgeven. Rosalinde. |
|
| Erna Muermans: | Vrijdag, februari 21, 2003 13:53 |
| mooi weergeven... verdriet dat plaats krijgt maar waar je niet in wil blijven hangen groetjes Erna |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lere | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||