NOODKREET
NOODKREET
Hoe kan ik mij in deze stilte verblijden
De onrust, de leegte vermijden
Hoe torenhoog reik jij
Zo ver weg van mij
De geest blijft driftig
Gedachten giftig
Geen woorden genoeg om uit te leggen
Wat ik allemaal zou willen zeggen
Begrijp jij mij
Nood
Is groot
Redding zo nabij
Laat me je vinden
Me aan U binden
Mijn hart is verscheurd
Wat is er toch met mij gebeurd
Zolang getracht
Naar stille kracht
Verscheurd
Waarom is dit toch gebeurd
Hoe kan ik mij in deze stilte verblijden
De onrust, de leegte vermijden
Hoe torenhoog reik jij
Zo ver weg van mij
De geest blijft driftig
Gedachten giftig
Geen woorden genoeg om uit te leggen
Wat ik allemaal zou willen zeggen
Begrijp jij mij
Nood
Is groot
Redding zo nabij
Laat me je vinden
Me aan U binden
Mijn hart is verscheurd
Wat is er toch met mij gebeurd
Zolang getracht
Naar stille kracht
Verscheurd
Waarom is dit toch gebeurd
Reacties op dit gedicht
| rosalinde: | Maandag, maart 03, 2003 15:41 |
| ja Leo, dit is prachtig en ontroerend, maar toch tevens erg droevig Rosalinde. |
|
| free: | Zaterdag, februari 22, 2003 17:38 |
| droevig leo.... misschien kan je het schrijven zodat die persoon weet van je noodkreet doen......... liefs free |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, februari 22, 2003 12:36 |
| soms is er geen waarom te vinden, vast echter wel een wending te zoeken, of anders nog die ene, die laatste gericht uit te roepen. groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lere | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||