In hun golfspeling je meevoerende naar de hoogten van de bergen, de vijvers van dromen, onbekend door velen, maar ongekend een grote waarheid bevattende, voer me maar eens..
Onder de waterlaag; slierten met elk hun eigen verhaal, beroerd, liefkoosd door nieuw leven...de eieren van leven en tijd zetten zich af tegen de stam.
Vastgehouden onder de toppen van het "grote dak".
een leven te beginnen boven de koude waterlaag, nedergevleid op de gelijkende koude aardelaag.
Je dromen, zich nestelend onder de warmte van de humus, laat het zich ingraven laat het bemind worden door de "kap" van liefde.
Een "desire" onoverkomen, een blik in de warmte van jou geluk, kijk naar het kind, een kind van jou, een kind van ons...
Heidegronden zoet in haar uiterlijk, gevuld in haar maag, zij leeft haar verhaal, zoals jij jou leven graag ziet..samen met dat ene; verbondenheid met licht.
Oh, wees zacht en zij als zijderups zo lief voor mij, omwindt mij met jou draden, geef mij eens dat wat zo zelden in de tijd voorkomt;
Wat kan ik je als mens geven?; enkel dan een gevoel, een aanraking, een nieuw leven.......
ik vraag me niet af wat gegeven kan worden: ik ben, jij bent

DuncanB

whahaha, zozo, tot gauw.