Toch af en toe weer zo’n vreselijke dip
Mijn gezicht trekt langzaam sip
Dan zie ik alles even helemaal zwart
Geloof me, dat voelt echt hard
Ik voel me onzichtbaar
Wanneer is dit gevoel eindelijk klaar?
De ene dag zie ik het geluk schijnen
En het andere moment zie ik het weer achter donkere wolken verdwijnen
Opeens voel ik me dan schuldig naar anderen toe
Omdat ik misschien soms stom doe
Ik wil alles goed doen
Maar dat lukt niet altijd
En dan krijg ik een uitbarsting waardoor al mijn gevoel wordt bevrijd
Soms heb ik even zo’n moment nodig
Meer woorden zijn dan overbodig
Sorry, ik doe echt mijn best en vaak lukt het ook wel
Maar soms zit ik toch even met mezelf in de knel
Nu wil ik hieruit komen, heel snel!