de hel 7 jaar
Ik weet nog goed het moment
het vreselijke moment uit
mijn leven hoe treurig ook
mijn leven mogen zijn het
moment dat ik en vergeef
mij deze woorden hoe hard
bitter zij ook zullen klinken
hoe hard de waarheid ook mag
zijn hoeveel pijn het mij heeft
gedaan al die jaren van wanhoop
angst voor het onbekende de
frustratie de ontiegelijke woede
die in mijn hart huist mijn ziel
kapotvreet mijn bittere tranen
vergeten droog geworden zonder
inhoud zonder nog enige emotie
gevoelloos ellendig bessefend
dat in een fractie van een sec
of uur een leven totaal kan
veranderen in een hel op aarde
het onbegrip de desillusie de
machteloosheid het onbegrip
pijn eenzaamheid drijvend
naar een afgrond waar ik de
rand al van zie al zag voordat
al die ellende begon hoe kan een
mens zo leven moet een mens zo leven
met zoveel haat jegens de ander die
mijn leven totaal heeft verwoest al
het geloof in de mensheid het vertrouwen
verdwenen mijn gezicht kapot gemaakt mijn
hoofd kapotgemaakt mijn leven mijn geluk
en liefde mijn hoop verwoest door die ene
sec in het uur der waarheid toen ik merkte
dat mijn hoofd spleet waanzinnig werd van
pijn angst verwoest door wat zich een mens
noemt er rest mij niets verder meer in dit
leven dan mijn onverbiddelijke haat zo god
sta mij bij als ik tot dat punt mocht geraken
voordat ik de afgrond in verdwijn verzwolgen
in een gat waar ik nooit meer uit zal komen
Reacties op dit gedicht
| herfstkind: | Woensdag, maart 05, 2003 18:03 |
| pff tjeej... :S | |
| lani: | Donderdag, februari 27, 2003 04:57 |
| hey toe... ik versta dat zwarte gat dat lonkt, 't gevoel dat alles en iedereen slecht is... maar toch is het niet zo, neem het van me aan. er zijn dingen die je geen angst brengen, er is zacht licht hier en daar... sterkteknuffel x-x-x |
|
| tim balthazar: | Woensdag, februari 26, 2003 22:23 |
| een hele boterham maar zeker de moeie waard groetjes tim |
|
| herfstkind: | Woensdag, februari 26, 2003 22:19 |
| zeker maya begrijp ik wat je tracht te zeggen bedankt howel jij wel maar het leven laat mij vallen in alle facetten maar probeer het wel... | |
| MayadeBij: | Woensdag, februari 26, 2003 22:13 |
| Alles wat te splitsen valt is ook weer te helen, zolang je de tijd hebt. En Eddy, hoe raar het ook mag klinken, jij hebt die tijd, dus wees niet bang voor al die dingen die nooit zullen komen, en trouwens, wie kan die zoemende bij weerstaan die telkens, wat je ook doet, toch weer aan je oppervlakte fladdert? (genoeg mensen, maar dit terzijde) (en hoe lionel richie mij meewarig aankeek, zodat het bijna zielig was, begrijp je?) (die poster, voor de leken) | |
Over dit gedicht
| Auteur: eddy daemen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2003 | ||
| Thema's: | ||