Het is mysterieus, donker als de nacht.
Het is daadwerkelijk een bovenzinnelijk verschrikkelijke wereld zeg ik uitdrukkelijk.
Het mysterieuze is te omschrijven als een soort aantrekkingskracht.
Ik zeg je dit: de wereld is niet zindelijk.

Een regendruppel valt als een kwelling.
een sneeuwvlokje dwarrelt als een teleurstelling.
Woorden vallen zo diep, dat niemand meer mijn tranen ziet.
verwijten, vooroordelen, kan iemand het nog wat schelen.

Woorden denderen door mijn hoofd.
Onvergetelijke, vreselijk walgelijke, afschuwelijke zinnen.
Pijnlijke, kwellende, onvermijdelijke, onuitsprekelijke, onredelijke woorden.
Een angst die ik niet durf te vertellen, gevoelens dat ik niet durf uit te brengen bij mij binnen.
Moet ik mij voor mijn gevoel, voor mijn "niet uitende gedrag" verantwoorden?

mijn hart is verloren, mijn hart voelt bevroren.
Het probleem is dat ik niet durf te praten.
als iemand begrip toont voor bepaalde gevoelens, schaam ik me, voel ik mezelf langzaam lijden, het is onbeschrijfelijk mijn gevoel dan dus daarom probeer ik "gevoelenspraat" te vermijden.
Maar hetgene wat ik moet vermijden en negeren, kan ik ook niet achter me laten.

Het laatste wat ik zeggen wil is,
wat is deze betekenis.
Magisch is de wereld, mysterieus mijn leven.
tragisch mijn gebeurtenissen, vreemd is wat ons is meegegeven.
Hoe weet je zeker dat de kleuren die ik zie anderen ook zo zien?
Hoe weet je zeker dat de woorden die ik hoor bij anderen ook zo klinken.
Voor de ene is het een gewone gedachtenis, voor de ander een ergenis en voor de rest een ordinaire gebeurtenis.
Voor de ene is het fantastisch, voor de ander een maatregel die is genomen als gekend drastisch en voor de rest is het sarcastisch.

maar voor mij....voor mij is het een test van uithoudingsvermogen. voor mij is het een kwelling, geen teleurstelling maar een waanvoorstelling, een pijniging in een branding. Hoe het met mij is gesteld? Ik word in deze wereld gewoon gekweld. Ik ben ongeaccepteerd, iets wat mij is aangeleerd en mijn gevoelens bestaan niet, worden gewoon zonder pardon negeert.
voor mij is het zo'n zoveelste gebeurtenis in de duisternis, iets wat ik niet mis, anderen niet kunnen voorstellen, dus daarom probeer ik het maar een beetje na te vertellen.

voor mij.......ach voor mij......is het gewoon anders....