De eenzamen
Kijk in licht jij die kou kent
als het hart eenzaam is
klaag onbemind in gejammer
verdrijf je levenssappen
verga tot stof voor rimpels zijn
treur je hart in eindeloos pijn
besmeur je naam
ga radeloos ten onder
in de krochten der aarde
zijn wij de eenzamen vergeten
die eindeloos de sterren tellen
en zo de werkelijke kus ontberen
of behoor ik tot de eenzamen?
02-03-‘03/0:38
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Zondag, maart 02, 2003 14:21 |
| zijn we niet allen eenzaam, in het uur waarin we slechts onszelf vinden ?? en dan geschrokken van dat inzicht en die wijsheid, vertier zoeken in aanwezigheid van anderen, die de kilte ook niet wegnemen kunnen ? Sheen |
|
| Sjacco: | Zondag, maart 02, 2003 14:18 |
| Ik weet niet? Tel je de sterren, 's nachts? ... mooi! | |
| lani: | Zondag, maart 02, 2003 11:35 |
| Soms zoeken we de kluizenaar in onszelf op... Eenzaamheid doet reflecteren, bitter of zoet. Maar echt eenzaam ben je nooit met je vrienden in je hart :) x-x-x |
|
| *ratje*: | Zondag, maart 02, 2003 11:33 |
| zooo mooi :-D Shula |
|
| Erna Muermans: | Zondag, maart 02, 2003 11:19 |
| wat is eenzaam he je kan alleen zijn maar niet eenzaam je kan in een groep zitten en toch heel eenzaam mooi beschreven Enneke |
|
| Carama Chad: | Zondag, maart 02, 2003 11:00 |
| eenzaamheid schuilt in een klein hoekje stilte is haar boodschapper ^__¨ |
|
| Ria Overwater: | Zondag, maart 02, 2003 10:21 |
| Zeker jij bent nooit alleen, je 'eenzaam' voelen is iets anders, maar daar kun je ook aan werken (heb ik geleerd) hoe moeilijk ook, Liefs Ria |
|
| Susanne X: | Zondag, maart 02, 2003 10:07 |
| Verrassend einde... Prikkelend. Erg goed gedaan! | |
| Galadriëlle: | Zondag, maart 02, 2003 10:00 |
| Zolang je jezelf hebt, zul je nimmer eenzaam zijn, je zal je enkel eenzaam voelen... Liefs, Suus |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Di Angeli | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||