Muren die me leken te omarmen
Die me veilig deden voelen
Waar ik even in kon vluchten
Als ik even af moest koelen

Een ophaalbrug die werd opgehaald
en weer neergelaten als dat mogelijk was
Geborgenheid en veiligheid:
Ik bleef daar tot de wond genas

Balzalen waar ik vertoefde
grootse feesten gaf
Gelukkige mensen dansten
En waar ik me tussen begaf

Vele herinneringen vergeten
Opgesloten in de kerkers onderin
Velen mensen konden me niet meer bereiken
Stopten: Het had immers toch geen zin

Tot de aanvallen mijn muur doorbraken
De blauwe plekken waren er teveel
Toen drong de werkelijkheid tot in me door:
...Ik was koning van een zandkasteel