Van vele reizen ben ik weergekeerd
van sommige
de herinnering reeds lang vergeeld
alleen die éne, onverwachte reis
waarbij ik in mezelf verdwaalde
nog niet in sepia gekleurd
afdruk, geëtste herinnering
aan woorden die ik als bloed verloor
een donkere schaduw
van paniek achterlatend
woorden echoden nog vage herinneringen
van toen ik nog bijvoeglijk was
alleen nog dat gevoel
van plotselinge zwaarte
van leegte…tegelijkertijd
loodzwaar van niks…
toeschouwer van het leven
monotonie alom
wat had ik willen janken
zoals vroeger, wat kon het bevrijdend zijn !
mijn hoofd, licht en zwaar een suikerspin
met krakende, losse stukken
vloeiende lijnen uitgegumd, vlakgestreken
het doel geheel vervaagd
aan deze reis doorheen de leegte
onthield ik tenslotte
het wezenlijke van het leven
ik zal het laten schitteren
voor het weer verdwijnen zal
voor immer…
Freyake: | Woensdag, maart 12, 2003 19:00 |
*snif* Een prachtig gedicht!Ik hoop dat ik ooit zo mooi zal kunnen dichten! xXx knuffel |
|
Freyake: | Woensdag, maart 12, 2003 19:00 |
*snif* Een prachtig gedicht!Ik hoop dat ik ooit zo mooi zal kunnen dichten! xXx knuffel |
|
margot: | Zondag, maart 02, 2003 22:28 |
aangrijpend mooie... liefs,margot |
|
~Marina~: | Zondag, maart 02, 2003 22:05 |
bijzonder gedicht, en erg mooi Marina |
|
Auteur: Wolfje | ||
Gecontroleerd door: Pieps | ||
Gepubliceerd op: 02 maart 2003 | ||
Thema's: |