Al die blije gezichten....
Al die blije gezichten, ik word er gek van.
"ik wou dat ik het kon" denk ik dan.
Ik wil zo graag weer blij zijn,
en niet meer lijden van de pijn.
Als ik mensen zie lachen ga ik me down voelen,
dan wil ik niet meer leven.
Ik pak dan weer mijn mes en snij
mijn arme armen weer open.
Is dat dan waar ze op hopen.
Willen ze dat ik ga?
Dan moeten ze het gewoon zeggen.
Ik vind het niet erg
om me daar bij neer te leggen.
Niemand die er iets om zal geven,
niemand die er om zal beven.
Ze zullen gewoon blij blijven,
terwijl ik in mijn kist lig te verstijven.
Als die blije gezichten......
ik heb er genoeg van!!!
Reacties op dit gedicht
| Guan: | Woensdag, maart 05, 2003 22:20 |
| Niet begrijpen waarom mensen lachen terwijl jij in een duister dal verkeerd... Je voelt je dan snel gekwetst. Als de zon schijnt zijn mensen vrolijker. Even maar, ze beseffen dat warmte stralen hun zorgen niet kunnen verdrijven. dat is iets wat jij door hebt, jij kan niet even blij zijn want jou gedachten zitten vol verdriet. Maar vergeet niet als jij gelukkig bent, al is het maar voor heel even, dan is het wel intens. Groetjes Peter |
|
| *elycia*: | Woensdag, maart 05, 2003 16:52 |
| meissie kom nou, ik zal jou heel egr missen als je niet meer bent, en jij kan oik blij zijn, ehnk en ik zijn er voor je, hou vol he, kusjes irma | |
| littleilse: | Maandag, maart 03, 2003 18:44 |
| hey meis, ik ken dat gevoel van al die blije gezichten, dat had ik laatst ook, een vriend reed langs en die keek naar binnen, maar hij keek echt zo gelukkig echt gelukkig en blij, niet dat ik het hem niet gun maar ik kan het niet aan zo'n gelukkig gezicht. ik snap je volkomen. kiss ilse |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Idril*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||