Sterrenkijker
Verdrietig gaat hij slapen,
om ’s nachts weer op de staan.
Om te kijken naar de sterren,
naar de sterren en de maan.
Koude lucht waait door zijn haren,
geeft zijn zorgen frisse lucht.
Dan gaat hij zitten in het venster,
gaat daar zitten en hij zucht.
Zij ligt daar te slapen,
een mooie onbezorgde vrouw.
Hij kijkt naar haar en fluistert:
‘Schat ik hou van jou…’
Reacties op dit gedicht
| jeroen weerman: | Donderdag, november 27, 2003 10:49 |
| mooi geschreven | |
| jeroen weerman: | Donderdag, november 27, 2003 10:48 |
| zeebelle: | Maandag, maart 03, 2003 21:43 |
| prachtig mooi! er zit zoveel intens gevoel achter de zinnen, echt knap! liefs, belle |
|
| partygirl: | Maandag, maart 03, 2003 20:35 |
| Prachtig | |
| Sven Verhoeven: | Maandag, maart 03, 2003 19:51 |
| mooi | |
Over dit gedicht
| Auteur: MarijeL | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||