Waarom jij

Heb vandaag alweer zo’n dag,
Dat alles in me kriebelt.
Ben daardoor totaal van slag,
Voel me uit het veld geslagen.
Kan maar aan een ding denken,
En dat is aan jou.
Waarom moest je me zo krenken,
Terwijl ik zoveel van je hou.

Je liet me achter heel alleen,
Kan het nog steeds niet geloven.
Vondt het eigenlijk gemeen,
Het voelt of je het op mij hebt geschoven.
Sinds die dag dat je ging,
Is mijn hart bevroren.
Ik denk nog maar aan een ding,
Waarom heb ik je verloren.

Je hebt nu je rust gevonden,
Waar jij nu bent daar is het fijn.
Maar heb toch ook wel ondervonden,
Dat dat beter is als pijn.
Pijn die ik wel voel in mijn hart,
Omdat ik je nooit meer kan zien.
Heb mijn leven opnieuw gestart,
Zit nu in een ander stramien.

Maar het kille koude hart dat blijft,
Koud omdat ik je zo mis.
Je denkt misschien dat ik overdrijf,
Maar het komt door onze verbintenis.
Zo dikwijls als ik aan je denk,
Dan staar ik naar de grond.
Zoals ik je dan gedenk,
Proef ik mijn tranen in mijn mond.

Men zegt de pijn zal slijten,
Maar daar merk ik niet veel van.
Zit vol met veel verwijten,
Wat toch eigenlijk niet kan.
Kon ik je nog maar eens spreken,
Of ook maar eventjes zien.
Kan daarom wel blijven smeken,
Wie weet lukt het eens misschien.

Ben blij dat ik je heb gekend,
En veel van je heb geleerd.
Want zoals je in mijn gedachten bent,
Dat is wat me interesseerd.
Liefde blijft een leven lang,
Ook al ben je niet meer hier.
Het geeft me de kracht een bepaalde drang,
Denk aan je terug met veel plezier

Maar eens dan komt de dag,
Daar ben ik van overtuigt.
Dat ik je weer treffen mag,
Die dag wordt door mij toegejuichtÿLM/W3SVC/1/ROOT