Beuk en Bos
bij ochtendschemer kuierend in
een poëtisch uitgemolken beukenbos
kil, verlaten en leeg
of ligt dat aan mij?
onbewust zoekend naar dat
ene onbeschreven geheim
tussen mos en verterend hout
een microwereld, te vertrouwd
tussen vlier en Spaanse aak
spinnerag en vogels
vervuld van leedvermaak;
een kleine zwarte poel
vertroebeld door stinkend rottend blad
verscholen in wortelstrengen van een beuk
die 't beste heeft gehad
de weerspiegeling van duizend ideeën
nervend in een houten gelaat
wriemelend uit de tanende greep
van een stilaan wazend verleden
een seconde maar hoop en al
plots gewist door hevige regenval