en het kotsen begon...
zijn woorden staken als een mes door mij heen
wat hij zei, schudde mij dooreen
de pijn die ik toen voelde, is er een die blijft
het is er een die je zelf in je dagboek niet omschrijft
ik keek naar men vingers
propte ze in men keel
ik keek naar men geodriehoek
kraste hem in men arm
spaghetti kwam uit men mond
rode saus kwam uit men arm
nu zijn we 2 jaar later
ik bega nog steeds dezelfde flater
hij weet al lang niet meer wat hij zei
voor hem is het tussen ons weer koek en ei
nu heb ik
altijd kou
nooit meer warm
en ben ik
altijd wit
nooit meer kleur
altijd dromerig
nooit meer geconcentreerd
zijn woorden maakten van mijn lichaam een wrak
toch vind ik hem geen zak
al een lange tijd delen we opnieuw lief en leed
maar hij zal nooit weten wat hij me aandeed
hij zal nooit weten
dat ik door hem nooit meer normaal zal eten
ik haat hem
ik haat hem
ik hou van hem
ik hou van hem
ik haat hem
ik haat hem
ik weet niet wat ik voel
mijn gevoelens zijn tegenwoordig erg koel
ik hoop dat iemand begrijpt wat ik bedoel
wat hij zei, schudde mij dooreen
de pijn die ik toen voelde, is er een die blijft
het is er een die je zelf in je dagboek niet omschrijft
ik keek naar men vingers
propte ze in men keel
ik keek naar men geodriehoek
kraste hem in men arm
spaghetti kwam uit men mond
rode saus kwam uit men arm
nu zijn we 2 jaar later
ik bega nog steeds dezelfde flater
hij weet al lang niet meer wat hij zei
voor hem is het tussen ons weer koek en ei
nu heb ik
altijd kou
nooit meer warm
en ben ik
altijd wit
nooit meer kleur
altijd dromerig
nooit meer geconcentreerd
zijn woorden maakten van mijn lichaam een wrak
toch vind ik hem geen zak
al een lange tijd delen we opnieuw lief en leed
maar hij zal nooit weten wat hij me aandeed
hij zal nooit weten
dat ik door hem nooit meer normaal zal eten
ik haat hem
ik haat hem
ik hou van hem
ik hou van hem
ik haat hem
ik haat hem
ik weet niet wat ik voel
mijn gevoelens zijn tegenwoordig erg koel
ik hoop dat iemand begrijpt wat ik bedoel
Reacties op dit gedicht
| neversmile: | Maandag, juni 02, 2003 21:10 |
| ik snap het zo ongeveer.. ik maak hetzelfde mee.. je mag me altijd mailen, echt.. of toevoegen op msn met hetzelfde adres als me mailadres... echt ik wil je wel helpen in hoeverre ik dat kan... ik wil naar je luisteren als je behoefde heb, anders niet... heel veel sterkte | |
| chrituu: | Maandag, mei 12, 2003 20:33 |
| bier kan uiteindelijk miss wel je leven kapot maken dus begrijp ik je wel | |
| lien verstraete: | Dinsdag, april 29, 2003 22:26 |
| het is wel eventjes slikken bij het lezen van je gedicht... dat is ook helemaal wat ik voel helemaal niet leuk maar het is toch zo ik zou je nu woorden willen geven die troosten en die je terug wat moed zouden kunnen geven, maar dat lukt momenteel niet... en ik denk, het is ook niet altijd nodig van troostende woorden te geven, het begrijpen op zich is al een hele stap! bedankt voor het schrijven van dit gedicht. ik voel me er helemaal in thuis en ik heb zo het gevoel dat ik aan de |
|
| herfstkind: | Woensdag, maart 05, 2003 15:35 |
| Probeer zo vele mogelijk je gevoelens te uiten... doet je deugt hoop ik, alles wat een begin heeft heeft een eind he!!! en alles want, bahalve een vent!! Als hij je zo laat zitten is hij je neit waard! kop op. liefs |
|
| m.s: | Woensdag, maart 05, 2003 14:35 |
| heeeyyy.....geen kerel is deze ellende waard!!! ik begrijp wel wat je bedoeld, al had ik het omgekeerde, ik ging niet kotsen, maar vreten als n gek, door misplaatste opmerkingen, van meerdere mensen....ik voelde me leeg en wou de leegte op een obsessieve manier opvullen. nu moet ik heeeel veel moeite doen om al die rot kilo s er weer vanaf te krijgen, maar t lukt wel, al gaat t beetje bij beetje.... ook jij kan hier weer bovenop komen, beetje bij beetje...neem de tijd ervoor. je |
|
Over dit gedicht
| Auteur: watersun | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||