Dood van een junkie
gekromd gelegen
mededogen
op de koude grond
het hoofd deemoedig
neergebogen
met ogen spiedend
in het rond
een zwarte lepel
gesloten mond
geen woorden
je ogen afgewend
van afgebroken staren
en magere handen
die nog futiel gebaren
die koude kruipt
geniepig diep
verkrampt je ingewanden
zoals je daar nu ligt
ooit liep
verkleumde handen
op de koude grond
rond plastic verdriet
zal ik jou vinden
als de dood
verlossing biedt?
mededogen
op de koude grond
het hoofd deemoedig
neergebogen
met ogen spiedend
in het rond
een zwarte lepel
gesloten mond
geen woorden
je ogen afgewend
van afgebroken staren
en magere handen
die nog futiel gebaren
die koude kruipt
geniepig diep
verkrampt je ingewanden
zoals je daar nu ligt
ooit liep
verkleumde handen
op de koude grond
rond plastic verdriet
zal ik jou vinden
als de dood
verlossing biedt?
Reacties op dit gedicht
| xANGIEx: | Zondag, maart 09, 2003 18:32 |
| gewoon PRACHTIG geschreven... heb er geen andere woorden voor... dit RAAKT me ... *ilse* |
|
| Freya Perdaens: | Zaterdag, maart 08, 2003 15:57 |
| Okee, dit is een vreselijk mooi gedicht, prachtig verwoord en je voelt bijna de koude rilling die over je heen gaat wanneer je deze persoon ziet!je ziet haast al wat er gebeurde, je bent haast...zelf de junkie! xXx |
|
| Erna Muermans: | Woensdag, maart 05, 2003 19:08 |
| intriest weergegeven en mooi verwoord Erna |
|
| Ria Overwater: | Woensdag, maart 05, 2003 18:23 |
| Heftig hoor... Liefs Ria |
|
Over dit gedicht
| Auteur: victor van der Daelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 05 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||