Land van morgen
starend naar de witte gloed
kent ze geen angst
de tijd verstrijkt
en fluistert warm ontvangst
lopend richting poort
voelt ze geen aarzeling
stralend natuurschoon
zorgt voor bezinning
dit is haar thuis
vrijheid verfrist de lucht
genietend van de rust
ontsnapt haar een zucht
sterren omgeven haar met licht
in hun schoot geborgen
wacht ze geduldig op
de belofte van morgen
5-3-2003
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ~golfje~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||