Een zee
Een zee aan tranen
Vertroebelt mijn zicht
De warme horizon
Verloor haar plicht
Een zee aan zonlicht
Tracht te doorbreken
Maar opgetrokken muren
In stilte bekeken
Een zee aan twijfel
Sluimerend zacht
In donkere hoekjes
Steeds gewacht
Een zee aan water
Verblindt mijn ogen
En de realiteit
Lijkt gelogen
Een zee aan warmte
Als een ragfijne draad
Verbrokkelde huizen
Geen goed of kwaad
Een zee aan vragen
Doorboren mijn geest
Verlangens zo groot
Nog immer gevreesd
***
| kimkuh: | Zondag, april 11, 2004 19:36 |
| schoon verwoord.. en als je dreigt te verdrinken in die zee van tranen.. wil ik wel jou haven zijn.. xxx..kimkuh |
|
| pramodah: | Zaterdag, maart 08, 2003 10:07 |
| een zee van verlangen bezwangerd je geest herinneringen hangen die ooit zijn geweest loslaten alleen dat is een must om weer te brengen je innerlijke rust liefs pramodah |
|
| Socrates: | Zaterdag, maart 08, 2003 00:36 |
| prachtig, geen woorden voor. de zee heeft het symbool meegekregen van oneindigheid en ik denk dat dat ook het geval is met gevoelens... mooi, marcsjuh |
|
| Auteur: Caroline Maas | ||
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 08 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||