ik wandel door een stad die niet be
Ik wandel door een stad die niet bestaat
waar de huizen licht vervagen
en de tijd het donker slaat
door de poorten van mijn dromen
loop ik zo in eigen geest
zie blinde muren zicht verhalen
als de mist verstoord
mijn jeugd herleest
warme stralen van herkenning
vleien zich op tranen neer
het houden van intens doordrongen
in oud verlaten
schuilt veel zeer
verwaaide bomen wuiven hoopvol
om te leven in de rust
waar de wortels vrede zoeken
en mijn ziel
de aarde kust
ik wandel door een stad die niet bestaat
als om te voelen in vergeten
in een weg die verder gaat
waar de huizen licht vervagen
en de tijd het donker slaat
door de poorten van mijn dromen
loop ik zo in eigen geest
zie blinde muren zicht verhalen
als de mist verstoord
mijn jeugd herleest
warme stralen van herkenning
vleien zich op tranen neer
het houden van intens doordrongen
in oud verlaten
schuilt veel zeer
verwaaide bomen wuiven hoopvol
om te leven in de rust
waar de wortels vrede zoeken
en mijn ziel
de aarde kust
ik wandel door een stad die niet bestaat
als om te voelen in vergeten
in een weg die verder gaat
Reacties op dit gedicht
| margot: | Dinsdag, maart 11, 2003 15:55 |
| hele diepe... liefs,margot |
|
| Sheena: | Maandag, maart 10, 2003 23:38 |
| als de stad niet bestaat, kan je daar ook naar willekeur de zon laten schijnen, die een gezicht verlicht ... Sheena |
|
| Erna Muermans: | Maandag, maart 10, 2003 22:30 |
| heel mooi weergegeven knap het beeld van een stad die niet bestaat... erna |
|
| MayadeBij: | Maandag, maart 10, 2003 20:03 |
| Ken het gevoel, mooie John, | |
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: Cartooneke | ||
| Gepubliceerd op: 10 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||