Het beloofde land...

Zwijg, ontvang de jammerklachten,
die in golven stromen met de samoem,
eeuwen'lang in verbondenheid,
met de zandgrond van de woestijn...
Zwevende emotie's in begeleiding,
met een ultiem geduld en verlangen,
naar het land in toezegging,
diepgaand in fiducie
met God en diens woord...
Zwijg, aanschouw de sporen,
indrukken van een barre tocht,
innerlijke drang, onverwijlde haast,
in een bespiegeld relaas,
uittocht der uitverkorenen,
de Exodus in reflectie...

Geschreven door

Jeffry

Reacties op dit gedicht

Jeffry vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Iejoor:	Dinsdag, maart 11, 2003 16:41
Hier rest slechts de stilte, want ook chiara zwijgt... In stilte een knuffel.

Ria Overwater:	Dinsdag, maart 11, 2003 08:16
Zwijg... Liefs Ria

Over dit gedicht

Auteur: Jeffry
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 11 maart 2003
Thema's: [Verandering]