Als mensen mij vragen wat geluk is val ik stil
Ik weet het niet meer, heel mijn leven is vergooid
Kapot gemaakt door andere mensen
Maar ook wel door mij zelf
Thuis heb ik tijden van angst meegemaakt
Ben uit huis geplaatst, 3 maanden in gastgezin
Mijn anorexia kwam om de hoek kijken
En 8 maanden opname kwam eraan
Na een maand in het ziekenhuis gelegen aan infuus
Mijn leven was voor mij voorbij,
Maar lieve vriendinnen hebben mij gered
En leef daardoor nog, maar met angst en pijn
3 maanden bij een vriendin gewoond, riagg, jeugdzorg
3 maanden deeltijdbehandeling erachteraan
Nu weer op school en nieuwe hulp erbij
Maar vraag mij af: waar moet ik nog heen?
Jaren en jaren leef ik in ziekenhuizen, gastgezinnen, vriendinnen
Ik weet niet wat liefde en geluk in het leven is
Het enige dat ik mij kan herinneren uit mijn leven is:
DAT IK OVERAL EN NERGENS LEEF!