Brieven van de doden
Het vuil vervaagde van
de stenen
we lazen de brieven
van de doden
verpooste in zachte
klanken van
het hemels orgelspel
Fluweelzacht betaste
ze de toetsen
wiegte het land en
het koren
Trooste het huilende
kind
en blies haar liefde
over de verloren zielen
Het vuil dreef
in heldere meren
bij het schijnsel van
de maan
Zagen we hen marcheerde
schreven onze
brieven aan de doden
en danste bij
het ochtendglore
door de velden
en over de bezande paden
Het vuil vervaagde
van de rotsen
in onze harten bluste
we de trots
Rouwde om
de gevallenen
van de strijd
En schreven onze
zonde op marmeren stenen
Reacties op dit gedicht
| christina: | Donderdag, maart 13, 2003 00:38 |
| ieder graf heeft zijn eigen geheim hmmm ik hou wel van dit soort gedichten liefs christa |
|
| koelemij,harold: | Donderdag, maart 13, 2003 00:34 |
| nou lekker zeg ben je jarig zit die wijnand te toppen hahaahah lol |
|
