droedelen...
Ik kan het droedelen niet laten.
Soms wordt dit wel misverstaan.
Als je met me begint te praten,
sla ik een pen en papiertje aan.
Dit lijkt dan zeer op desinteresse,
maar dat is het nu net niet.
Want ik krabbel je o's en a's en s'en,
tot jouw lach of jouw verdriet.
Het helpt me om je echt te horen.
'k Zie dan je woorden, niet je ogen of haar.
Dat wat je wil zeggen komt beter naar voren.
Ik teken je zinnen aan mekaar.
En als ik dan praat, droedel rustig mee.
Teken een glimlach, een krabbel als gebaar.
Op papier verschijnt het verhaal gedwee.
... Even tijd voor elkaar ...
Reacties op dit gedicht
| PeterdB: | Zaterdag, maart 22, 2003 22:43 |
| Mooi gedroedeld hoor, dit gedicht! | |
| Zwiepie: | Dinsdag, maart 18, 2003 11:45 |
| Droedelaarstertje..hihihi Doe maar lekker hoor,mijn dinnetje XXX zwiepie |
|
| tim balthazar: | Donderdag, maart 13, 2003 19:28 |
| heel mooi kusjes tim |
|
| ~Marina~: | Donderdag, maart 13, 2003 18:40 |
| bierviltjes zijn ook erg goed :-) liefs, Mar |
|
| free: | Donderdag, maart 13, 2003 17:48 |
| ik kon het niet het droedelen...maar het klinkt wel aardig:)) droedel maar lekker hoor droedelaarster liefs free |
|
| Erna Muermans: | Donderdag, maart 13, 2003 17:28 |
| knap Lani wist je dat ik ook altijd moet droedelen ik deed het op school ik doe het als ik aandachtig luisteren moet en verschiet van mezelf wat er dan op papier getekend staat... hihi nog een overeenkomst he groetjes Erna |
|
Over dit gedicht
| Auteur: lani | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||