IK wil schrijven.
Schrijven over wat ik voel.
Maar niemand begrijpt vast wat ik bedoel.
Die angsten in mij die gaan niet weg en
komen steeds weer terug.
Ik moet ze de baas worden en wel heel vlug.
Als me dat niet lukt dan raak ik haar kwijt
een lieve vriendin, een fijne meid.
Ze is voor mij een coach en ik bouwde op haar.
Is dat nou echt zo verkeerd en zo raar.
Natuurlijk is mijn gezin nummer een.
Maar zonder vriendin voel ik me toch alleen.
Door mijn A.D.H.D. heb ik nooit een echte vriendin gehad.
Nu heb ik er een en verlies ik misschien ook dat.
Door mijn angst haar kwijt te raken,
weet ik dat ik het voor haar heel moeilijk kan maken.
Daarvan heb ik echt heel veel spijt
en het doet mij ook pijn
als er naast mijn gezin geen vrienden meer zijn.