zoveel verdriet
Om me heen alleen maar verdriet
Ik voel hun pijn, dat wil ik niet
Ik stel me op als een vriendin
Iedereen pep ik weer moed in
Ik steek ze een hart onder de riem
Zoveel harten doorboord met een priem
Ik wil mensen gelukkig maken
Doen vergeten van nare zaken
Zolang ik hun aandacht blijf schenken
Hoef ik niet aan mezelf te denken
Want mijn verdriet kan me niet schelen
Dat wil ik toch met niemand delen
Met vrolijke mensen om me heen
Voel ik me even niet meer alleen
Ik geniet daarvan dan nog het meest
Want dan ben ik toch nog nuttig geweest
Reacties op dit gedicht
| tkigo: | Vrijdag, maart 14, 2003 20:23 |
| zou het kunnen dat het bij u meer gaat om het schrijven dan de vorm ? In dat geval niet onaardig gedaan | |
| waterval: | Vrijdag, maart 14, 2003 11:20 |
| "nuttig" zijn geeft een goed gevoel maar lost je eigen verdriet niet op,....een vrolijk masker gaat na een tijd knellen,....bij al die vrolijke mensen is er misschien wel iemand die ook naar jou luistert...... mooi en gevoelig geschreven... |
|
| margot: | Vrijdag, maart 14, 2003 11:14 |
| geluk je maakt het waar of je maakt het stuk...mooi liefs,margot |
|
| free: | Vrijdag, maart 14, 2003 09:59 |
| je wilt gewoon ook af en toe een aai over je bol dat is menselijk hoor 'n knuffie(K) liefs free |
|
| lani: | Vrijdag, maart 14, 2003 08:37 |
| 'k versta dat gevoel esther, maar ik denk dat je zowiezo nuttig kan zijn voor jezelf. lerenn houden van jezelf is misschien het moeilijkste dat er is, maar je hebt het nodig!!! lieve knuffel x-x-x | |
Over dit gedicht
| Auteur: Esther Millenaar | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||