Een gedichtje naar aanleiding van de freaks meeting in Mechelen (29 maart 2003).
Koningsballade
Er was eens een koning
in een ver, warm land.
Hij was steeds alleen
en vond dat irritant.
Door wanhoop en twijfel overmand
besloot hij de zee te bevaren.
Hij voer naar het noorden
Kwam terecht in Parijs
En dacht: "is dat nou
het aards paradijs?"
"De taal en het volk; ik lijk wel niet goed wijs!"
En hij keerde terug naar de woelige baren.
Op een gegeven moment
ontwaakte de zee
en sleurde de koning
in z’n bootje mee
Na een paar ruige weken (minstens twee)
Kwam de zee weer tot bedaren.
Vlak bij de kust
is z’n bootje vergaan.
Meer dood dan levend
spoelde hij aan.
Hij dacht het is nu met mij gedaan.
Hij voorzag alleen maar gevaren.
Totaal verdwaald.
(Hij wist niet waar hij was)
Hij had geen kaart meer
en verloor zijn kompas.
En toen hij het bordje ‘België’ las
begon hem dat zorgen te baren.
"Ik ken hier niemand,
Dus wat heb ik er aan"
Maar toen hij Mechelen zag
was dat van de baan.
Hij is toen naar een meeting gegaan.
Ook al stond men hem gek aan te staren.