“Het schrijden van de tijd…”
Zachtjes schuifelt schaduw langs mijn gezicht
Lachen lijk ik langzaam te verleren
Triestheid toont zich traag te verteren
Lief, ik blijf verlangen naar jouw licht
Ik wens je alle weelde van de wereld
Maar hoe kan ik je in hemelsnaam nu helpen
Als ik niet eens mijn eigen wond kan stelpen
En mijn denken door mijn droom wordt onderricht
Te verknocht voor de kille keuze
Blijf ik hangen in de havens van jouw hart
Te euforisch om uit te varen schuw ik smart
Tegen beter weten wacht ik op een wonder
Zo spui ik al mijn zorgen in de stilte
En waag ik je te wensen aan mijn zij
Schrijdt de tijd zinloos aan mij voorbij
De zon is alweer uren onder…
sleepless: | Maandag, maart 17, 2003 18:17 |
Vorm en inhoud... klasse! Groeten. |
|
passybloem: | Maandag, maart 17, 2003 10:51 |
tja bas.. ademloos mooi.. echt 2x gelezen en nog prachtig.. heel veel liefs van passy..xxx |
|
herfstkind: | Zondag, maart 16, 2003 18:25 |
Wouw ik smelt weg als ik dit lees. wondermooi! liefs |
|
Iejoor: | Zondag, maart 16, 2003 17:20 |
Nee, je kijkt te hoog.... Die zon komt wel weer boven, before you knew it... |
|
karin jansen: | Zondag, maart 16, 2003 16:46 |
jeetje ... ik word er helemaal verdrietig van :'( heel mooi onder woorden gebracht! sterkte! |
|
skatykim: | Zondag, maart 16, 2003 16:14 |
dit is een heeeeel mooi gedicht , met veel gevoel erachter ! doe zo voort , zo'n mooi gedicht |
|
Auteur: Basje | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 16 maart 2003 | ||
Thema's: |