De melodie van een libelle.
De kleurenvloed van een vlinder.
De tranen van het teleurstellen.
Mijn ziel dreigt beetje bij beetje
te verliezen, daarginter.

De wereld lijkt zo mooi, ziet gij alleen
maar de schoonheid.
De noten die volgen in het ritme van de
muziek.
De wereld loopt regelrecht in de kwaadaardig-
heid.
Op de golf van liefde wordt je meegenomen,
waar gaat de mensheid heen? Al dat kritiek.

Ik voel mij langzaam lijden, de minuten lijken
24 uur.
Het heeft mij altijd al aangesproken, nu begin
ik met kleine krasjes op mijn huid.
De wereld is bezeten krijg ik soms het idee,
het leven is geen avontuur.
Het prachtigge stemgeluid gaat onderuit,
het lijkt te winnen, het valse luid.

De mensheid lijkt te verdwijnen, wereld
zo mysterieus.
De mensheid dreigt uit elkaar te vallen,
het is niet meer serieus.
De angst overwint, de liefde verloren.
De noten volgen de melodie niet meer,
de muziek dreigt te storen.

Mensen denk na, mensen kijk heen.
Kijk niet naar het kwade, kijk en wees
met je mensheid een.
Hoor dit, mijn gedachtens zeggen dit, ik
ben het verkeerde persoon.
Maar volg de muziek, de melodie naar het ritme,
luister naar anderen, het geld elke muziektoon.

woorden zijn woorden.
betekenissen zijn betekenissen.
muziek is muziek.

een woord heeft een betekenis en de muziek
brengt dat heen.................

xxx_rebecca_xxx