Je ogen maken me bang...
Je ogen,
dat is waarvan ik schrik.
Groot en fel,
kijken ze naar mij.
Je ogen,
ik kijk er diep naar binnen,
het is er zwart,
zwart van de haat,
die je voor mij hebt.
Je ogen,
ze maken me bang.
Kil en koud,
kijk je naar me.
Al vloekend zeg je me,
wat ik allemaal verkeerd doe.
steeds weer,
vertellen ze me,
hoe dom ik ben.
Dat is juist het probleem,
als je zwijgt,
denkend aan mij,
zie ik in je ogen,
die haat voor mij.
Reacties op dit gedicht
| Wim Meeus: | Dinsdag, maart 18, 2003 01:17 |
| Weet wie je bent. Dat zal niemand veranderen. Ook jijzelf niet. Geef ik dan echt zoveel om een dom meisje??? Je weet wel beter. XXXXX en knuffff Groetjes van Wim PS: You'll never walk alone |
|
| meisjetemin: | Maandag, maart 17, 2003 21:53 |
| je doet helemaal niks verkeerd, je ben gewoon een top meid, kop op he, je kan me altijd alles zeggen. als je dat maar niet vergeet, ik zou niet weten wat ik zonder jou zou moeten dus geef de moed niet op. je moet volhouden, er zijn genoeg die je niet haten en 1 daarvan ben ik, ik geef heel veel om je en wil je absoluut niet kwijt. kiss ilse |
|
| Luuk: | Maandag, maart 17, 2003 21:37 |
| Wederom een mooi gedichtje. Nou weet ik toevallig intussen dat jij niet dom bent, maar verre van. Vraag me af waar iemand zo'n haat vandaan kan halen... knuffel Luuk |
|
| Thijs Willaert: | Maandag, maart 17, 2003 21:26 |
| Mooi! Eenvoudig maar raak. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Loila*a | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||