De pijn doorboort men hart,
dat zelfde hart ik dacht
nooit meer te laten breken.
Maar toch,
telkens opnieuw
laat ik het toe.
Ik wil ze gewoon niet kwijt.
Als ze zou voelen wat ik voel,
nee dat wil ik niet.
Ik wil niet dat ze dezelfde pijn voelt.
Kvind het erg dat ik niet
harder kan zijn!!
Waarom niet??
Ik zou je moeten laten gaan.
maar ik kan niet
ik wil niet.
Bij elk liedje elke beweging
denk ik aan jou.
Maar dan,
dan komt de pijn.
Waarom kan en wil ik je niet vergeten?