Waarom voel ik me soms zo ontzettend eenzaam

En gaat alles zo moeizaam?

Ik heb ff geen zin meer om steeds iets nieuws te leren

en steeds in rare situaties te verkeren.

De 7 slechte jaren zijn nu allang voorbij

Die 7 goeie jaren, is dat bedriegerij?

Ik ben druk bezig om aan de goede te werken

Alleen is dat soms niet te merken.

Ik stort me compleet op mn werk

Want op die manier voel ik me sterk.

Zodra ik in contact kom met mn eigen ik..

dat is soms zo erg dat ik gewoon schrik.

Waarom werkt je gevoel en je hoofd apart?

Is dat nou de reden dat ik zo ben verward?

Nee ik denk t niet maar het zou wel makkelijker zijn

o.a. geen last meer van continu aanwezige hoofdpijn.

Ach wat zeur ik toch!

Ik heb mn leven toch nog?

Er zijn mensen die t zwaarder hebben dan ik

Maar waarom is t dan zo dat ik zachtjes snik?

Voor mijn gevoel hangt mn leven aan een zijden draad

Ik heb geen langer meer ruggegraat.

Hoop dat dat nog ooit weer gaat komen

Dit gebeurt alleen nog in mn dromen.

Maar volgend jaar kijk ik hopelijk goed op terug

En ben ik ook niet meer zo stug!

Dan ben ik weer de vrolijke lieve meid

En niet meer steeds dat afwezigheid.

Dat ik niet steeds meer toneel speel

En me zo opstel als een proffesioneel.

Nee, ik wil vrij en onbezonnen zijn

Voordat dat zal gebeuren heb ik eerst veel pijn.

Maar laat dat niet te lang duren want ik ben ook maar een mens

En heb ook mijn grens.

Ik zie alles wel, leef maar gewoon per dag

Ook heb ik dan weer eens een tegenslag.