ontsnappingsdwang
de realiteit verdwijnt achter
het waas waar ik zo om geef
dra ben ik mezelf niet meer
het is nu pas dat ik leef
wankelend op mijn benen
mijn hoofd tolt om en om
bijna kan ik vergeten, bijna
wil ik even niet weten waarom
ik besef het goed genoeg
hier ga ik langzaam aan kapot
maar ik kan er niet meer om geven
dit is mijn eigen vervloekte lot
dus grijp ik nog een volgend glas
drank verdooft tenminste de pijn
doet me eventjes vergeten wie ik ben
... en wat ik nooit zal zijn
het waas waar ik zo om geef
dra ben ik mezelf niet meer
het is nu pas dat ik leef
wankelend op mijn benen
mijn hoofd tolt om en om
bijna kan ik vergeten, bijna
wil ik even niet weten waarom
ik besef het goed genoeg
hier ga ik langzaam aan kapot
maar ik kan er niet meer om geven
dit is mijn eigen vervloekte lot
dus grijp ik nog een volgend glas
drank verdooft tenminste de pijn
doet me eventjes vergeten wie ik ben
... en wat ik nooit zal zijn
Reacties op dit gedicht
| esstella: | Vrijdag, april 11, 2003 22:00 |
| probeer de drank te laten saan en met andere mensen over je gevoelens te praten misschien dat het helpt, bij mij in ieder geval wel. veel sterkte -xxx-jes moi |
|
| meisjetemin: | Woensdag, maart 19, 2003 17:16 |
| je moet niet je pijn 'weg drinken' en je verdriet, je ben zoals je ben en je zal zijn zoals je zal zijn, wat is daar mis mee? wat is er mis mee met wie jij ben? niemand is verkeerd!!! dus waarom zou jij dan wel willen vergeten wie jij ben, kiss ilse |
|
| no-name: | Woensdag, maart 19, 2003 16:41 |
| doe maar niet.. iets leuks doen verzacht de pijn ook :) xxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: beats | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||