Het geel
de eerste minuten van mijn ontwaken
glinstert een glas,
waarvan ik de vaag getekende contouren
niet van elkaar kan onderscheiden
het licht van buiten richt zich op zijn golvend
gelaat, water ligt als een dood lichaam, zo stil
het geel van het bosje narcissen tekent geluk
het zijn er maar zes, maar allemaal zijn ze zich
volledig bewust van mijn afhankelijkheid…
ik houd mij dromend altijd aan hun zijde
glinstert een glas,
waarvan ik de vaag getekende contouren
niet van elkaar kan onderscheiden
het licht van buiten richt zich op zijn golvend
gelaat, water ligt als een dood lichaam, zo stil
het geel van het bosje narcissen tekent geluk
het zijn er maar zes, maar allemaal zijn ze zich
volledig bewust van mijn afhankelijkheid…
ik houd mij dromend altijd aan hun zijde
Reacties op dit gedicht
