zo langzaam aan
naar binnen gericht
het gaat ineens zo snel
je wilt het nog niet zien
maar van binnen weet je het wel
de stille strijd in jou
duurt al veels te lang
het breekt je op
het maakt je bang
je kiest je weg
zo langzaam aan
misschien is het tijd
laat je gevoelens gaan
het gaat ineens zo snel
je wilt het nog niet zien
maar van binnen weet je het wel
de stille strijd in jou
duurt al veels te lang
het breekt je op
het maakt je bang
je kiest je weg
zo langzaam aan
misschien is het tijd
laat je gevoelens gaan
Reacties op dit gedicht
| Joëlle : | Dinsdag, februari 06, 2001 09:57 |
| Ja ja gevoelens tonen...laten zien wie je bent en wat je voelt...het lucht op, maar het is zo verrekte moeilijk! | |
| Idster: | Maandag, februari 05, 2001 14:01 |
| Ja inderdaad...je gevoelens laten gaan...dat is nogal eens moeilijk...heel mooi gedichtje Cath.. Liefs, Idster |
|
| pramodah: | Maandag, februari 05, 2001 09:44 |
| ja het leven is een strijd die langzaam gaat en voor je t weet is alles voorbij... | |
| ilona: | Maandag, februari 05, 2001 08:08 |
| ja gevoelens zijn de sleutels naar je hart..en als je die hanteert weet je wie er op je wacht.... | |
Over dit gedicht
| Auteur: catharina | 
|
|
| Gecontroleerd door: Carama | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2001 | ||
| Thema's: | ||