Ik kan het nog niet uitleggen...
Ik bedank jou!!!
Ik ben zo wankel,
meestel ontzettend onvoorspelbaar.
En steeds,
steeds ben jij toch daar.
Ik sla ineens soms om,
van blijheid naar verdriet.
En steeds,
steeds ben jij het die het ziet.
Ik kan het ene moment lachen,
en het volgende uitbarsten in tranen.
En steeds,
steeds ben jij daar om mij tot rust te manen.
Ik zweef tussen blijdschap en angst,
steeds wisselend tussen beide.
En steeds,
steeds kom jij me uit mijn wanhoop bevrijden.
Sorry voor alle last die ik je bezorg,
omdat ik je het nog niet kan uitleggen.
En steeds,
steeds zonder uitleg weet jij de goede dingen te zeggen.
Ik wil je bedanken,
voor je liefde en begrip.
Ik wil je bedanken,
jij staat op mijn nummer één;
Met stip!!!
~Miriam~
21 maart 2003
Reacties op dit gedicht
| brenn: | Zaterdag, maart 22, 2003 09:51 |
| kijken, en toch niet begrijpen .. ik ken het .. Je wilt geen last voor een ander zijn, maar voolt je bij hen toch ook weer fijn, zij weten dingen te zeggen zonder dat ze geheel kunnen weten wat je voelt, toch lijkt het alsof ze willen zeggen ... ik begrijp wat je bedoelt .. xxx |
|
| Paulina: | Zaterdag, maart 22, 2003 02:03 |
| Ik begrijp precies wat je bedoelt!!! Ik zit in gelijksoortige situatie. Ik voel me soms een last voor de ander maar ik weet, verstandelijk, dat het niet zo is. Ik weet zeker dat het ook bij jou t geval is. Sterkte met je eigen ik. Liefs van de begrijpende ik. |
|
| -guardian-angel-: | Vrijdag, maart 21, 2003 23:16 |
| mooi.. en woorden zijn soms overbodig als je elkaar zo goed aanvoelt mooie liefde.. kus van laura | |
