oorlogs trauma
gisteren liep ik
langs de velden
ik keek naar de
omtrek schatte
dat die 300 meter
was een weiland
de beelden gegrift
op mijn netvlies van
die gruwelijke bommen
bedacht toen hoe het
moet zijn als die neer
zouden komen in dat
weiland alles zou weg
zijn de gruwelijke gedachte
dat daar in een land zo
verscheurt kinderen oude
mensen jeugd in 1 klap
verwoest werd door de
inslag van een bom of
granaat gruwelijk gewoon
een vieze oorlog noem ik
dit en alle oorlogen tot
mijn spijt zie ik geen
excuus om zinloos te
bombarderen op
onschuldige mensen
gewoon de gedachte
die ik al lang koester
dat mensen zeggen
vrede te willen elkaar
afslachten in de naam
van god in de naam
van geld of andere
belangen helaas
het brak mijn hart
Reacties op dit gedicht
| Erna Muermans: | Zaterdag, maart 22, 2003 22:11 |
| ook het mijne oorlog is afschuwelijk het idee alleen al groetjes Erna |
|
| herfstkind: | Zaterdag, maart 22, 2003 13:46 |
| Enorm lieffie, zo gewelid gevoelig! kus |
|
| Margaritha: | Zaterdag, maart 22, 2003 11:53 |
| Ja het is super triest allemaal! | |
Over dit gedicht
| Auteur: eddy daemen | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||