Noordstation
Noordstation
Vervreemding op onze gezichten
Geen raakpunt dat kan verlichten
Roerloos liggen de seizoenen van
het innerlijke dichten
De blauw genepen pijn beweegt de vingers
op en neer, over de schaduwlijn
Schrale kreten, het verloren zoeken voor
het grijze gordijn van eeuwige schijn
Verhitte stoom die geeuwt doorheen
het Noordstation krijgt niet de tijd om
op te klaren en mijn ogen staren in
matte glans, wachtend op helderheid, een kans
Reacties op dit gedicht
| Ria Overwater: | Maandag, maart 24, 2003 13:32 |
| Op station Zuid schijnt de zon, gaan de gordijnen voor je open en kun je weer helder zien, een nieuwe kans... Liefs Ria |
|
| Erna Muermans: | Zondag, maart 23, 2003 18:03 |
| prachtig vlak na Schaarbeek heerlijk om te lezen Erna |
|
| MayadeBij: | Zondag, maart 23, 2003 15:42 |
| Doet me aan Brussel denken (of was t nu Antwerpen) anyway, lekker gedicht Gunther, | |
Over dit gedicht
| Auteur: gunther vandenberghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: Goony | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2003 | ||
| Thema's: | ||