Up and down
Alsof de zon paars zou verdwijnen
of als de maan plots groen zou zijn,
zo staat mijn hoofd soms in contrast
tussen het wit en zwart.
Soms ben ik zo verward
dat niets nog in mijn leven
helemaal op mij past.
Niets kan mij dan zin geven
om er mee door te gaan
of om ermee te kappen.
Geen grappen zijn nog grappen.
Mijn leven lijkt gedaan.
Een man van ups en downs.
Een jojo-elastiek.
Een kleine cliniclown.
Een brok tragikomiek.
Het is echt niet te snappen.
Nee, zelfs niet voor mezelf.
Ik vang de laatste klappen
en scheer de hoogste top.
Helemaal bovenop
de allerhoogste piek.
En dan word ik weer ziek.
Het eindeloos verlangen.
Dat beetje romantiek
van helemaal beneden.
Begin als martelaar.
Handen moeten mij dragen.
Handen moeten mij troosten.
Vandaag kunnen we toasten
op tijdelijk geluk.
Nu kan het niet meer stuk,
maar ik durf te zeggen
dat ik volgende week
in de riool crepeer.