Haat en liefde liggen dicht bijeen zeggen ze. Maar wat is enkel haat dan?
Ik heb nooit van mezelf kunnen houden, ik haat mezelf. Ik mag nog zo hard proberen als ik wil om mezelf goed te voelen, maar het is mij blijkbaar niet gegund. Juist op de momenten dat je er een beetje bovenop geraakt, zullen ze je wel hard en diep genoeg kwetsen dat je niet nog een keer durft/wilt proberen.
Ik heb de neiging dit stomme leven volledig op te geven, maar dat kan ik de ene persoon die van me houdt niet aandoen. Als hij er niet zou zijn, dan was ik er niet meer.
Verdomme, niets heeft nog zin! Ik haat iedereen die me nog niet eens een kans wil geven. NIEMAND KENT MIJ! Maar dat zal wel niet zo erg zijn zeker, niemand WIL mij kennen...
Ik haat deze fucking maatschappij, wat heb ik al die mensen toch misdaan?